Van onbewoond naar toeristen massa

Cayo Coco is mooi en heerlijk! We rijden een rondje over het eiland, wat groter lijkt te zijn dan we dachten. Op zoek naar flamingo's. We zien ze van veraf, maar helaas komen we niet dichterbij. Wat gedronken op een mooi plekje aan de zee. We hebben het snikheet, duiken in het zwembad.. Dat willen we! Lekker gezwommen. Saar blijkt echt een visje in het water te zijn, ze loopt en kruipt het zwembad door, koppie onder... Niets aan de hand, gewoon verder. Zeker van haar broer afgekeken?! Sam wil in het zwembad schooltje spelen, want hij mist schooltje, grote Saar en juf Leonie.. Verder niets, maar hij blijft toch liever nog wel in Cuba dan naar huis gaan. Ze spelen Efteling en op vakantie in cuba zijn. Sam zorgt goed voor dikke dollie de duif, die chipjes van hem krijgt en ons volgt in iedere stad waar we heen gaan. Ja het is echt, dikke dollie vliegt ons overal achterna.Na het eten naar de mini disco, Saar ging los maar Sam vindt het allemaal te druk.. Doe maar gewoon denkt hij.
De volgende dag vertrekken we weer naar santa Clara, een dorpje tussen Cayo Coco en varadero in. De reis gaat god, hoewel Sam en Saar het saai vinden en het te lang vinden duren (veel entertainment van Ils nodig). Maar we komen er, vinden een heerlijke casa waar we ontvangen worden met mangosap en banaantjes voor de ukkies... Daar houden we van! We wandelen het dorpje door.. Veel bedelaars, veel invalide mensen.. Terwijl we in een grote studentenstad zijn.
Sam is zo onder de indruk van de bedelaars en de man die onder een bankje ligt te slapen dat hij het verhaal van het jongetje met de schoen in de fontein (een beeld waar steeds uit de schoen water lekt) maar half opslaat.. Op de terugweg van de wandeling nog maar even langs. We eten een ijsje op het terras en we zijn alle 4 stil en kijken onze ogen uit. Zo mooi om het Cubaanse leven te zien.. Een opa en oma samen op een krakkemikkig fietsje, een tv wordt vervoerd in fietstaxi, hippe studenten, loterij verkopers, bedelaars.. We kijken onze ogen uit.
We eten 'bij de buren'. Naast onze casa is een restaurant waar we heerlijk eten. Salade met brood, vis, grapefruit.. Het is heerlijk. Sam en Saar vinden de vis prima. We hadden van te voren niet gedacht dat ze zo makkelijk zouden eten... Mogen ze dan mooi thuis voortzetten. 's Avonds spelen wij spelletjes in het tuintje voor de casa als de kids slapen.
Volgende stop: varadero.. We rijden op een weg, die zich met recht hoofdweg mag noemen, wat fijn! We komen rond de middag aan in Varadero. Varadero is geen cuba.. Tenminste niet wat we eerder gezien hebben van Cuba.. Het is eerder een soort blanes.. Niet dat we daar ooit geweest zijn, maar drukke stranden, dronken mensen en dat soort fratsen, niet echt onze plek. Het is voor nu prima, we hebben een zwembad, het strand is vlakbij.. We vermaken ons wel. Heerlijk gezwommen in het zwembad en de zee. Sam vindt het geweldig zandkastelen of zandtaarten met kaarsjes te maken. Saar kneedt het zand en vindt de stenen uit de zee heel leuk.
Een beetje beduusd zijn we wel.. De laatste loodjes.. Na Varadero gaan we terug
naar Havana en helaas niet (alleen) omdat de stad zo geweldig is, maar omdat we een terugvlucht moeten halen.. Onderweg hadden we het al over de volgende bestemming... We blijven dromen! Hoewel we nog eventjes hebben, voelt het al als afscheid nemen van Cuba.. Van dat mooie land, met de geweldige cultuur, prachtige natuur, vriendelijke mensen, het land waar Saar haar eerste verre reis heeft gemaakt, waar Sam maar niet terug naar dalem wilde, waar we genoten hebben van alle tijd met z'n vieren, waar Saar haar woordenschat ver20voudigt heeft, waar Sam en Saar ons verrast hebben met hun flexibiliteit.. Het land waar wij een beetje verliefd op geworden zijn. Maar nu eerst nog genieten, van cuba!